Η μακραίωνη ιστορία της περιοχής
Η περιοχή του ορεινού όγκου των Καμβουνίων συνδέεται άμεσα με την κοιλάδα του μέσου ρου του Αλιάκμονα, που αποτελεί το νοτιότερο τμήμα της γεωλογικής λεκάνης Κοζάνης και Σερβίων. Η περιοχή έχει διατρέχεται από μεγάλο αριθμό ρεμάτων, με συνεχή ή εποχική ροή, τα οποία ρέουν από τα γύρω βουνά και εκβάλλουν στον Αλιάκμονα ποταμό. Ανάμεσά τους διαμορφώνονται στενά ή πιο εκτεταμένα επιμήκη πλατώματα ή λοφίσκοι, στα οποία αναπτύσσονται οι σύγχρονοι και παλιότεροι οικισμοί, σχηματίζοντας ευδιάκριτες υψομετρικές ζώνες ή γεωμορφολογικές συγκεντρώσεις. Εξίσου κατοικημένα, συχνά από παραδοσιακές ομάδες κτηνοτρόφων, είναι και τα οροπέδια που διαμορφώνονται πάνω στους ορεινούς όγκους που ορίζουν τη λεκάνη, οι πρόποδες των βουνών, κάποια ψηλά και συχνά δυσπρόσιτα σημεία τους, οι μικρές παραποτάμιες κοιλάδες στα όρια της κοιλάδας και οι μικρότερες κατά μήκος ορισμένων μεγάλων ρεμάτων.
Ο εντοπισμένος από το 1909 «προϊστορικός οικισμός των Σερβίων» ανασκάφηκε την περίοδο 1971-73 στο πλαίσιο κατασκευής του Υδροηλεκτρικού Έργου Πολυφύτου από τη ΔΕΗ, ωστόσο εκατόν πενήντα άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, άγνωστοι μέχρι τότε, θάφτηκαν για πάντα κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης που δημιουργήθηκε.Από το 1974 και εξής τα νερά της λίμνης κατέκλυσαν το νότιο τμήμα της γεωλογικής λεκάνης Κοζάνης – Σερβίων, αλλοιώνοντας ριζικά το ποτάμιο οικοσύστημα του Αλιάκμονα και καταστρέφοντας την ιδιαίτερου κάλλους παραποτάμια περιοχή. Μαζί τους κατακλύστηκε ή αποκαλύφθηκε βίαια το σύνολο σχεδόν των υλικών καταλοίπων του παραποτάμιου πολιτισμού, σηματοδοτώντας μια από τις μεγαλύτερες πολιτισμικές καταστροφές, σε πανελλήνια τουλάχιστον κλίμακα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το σχηματισμό της, ένα νέο οικοσύστημα δημιουργήθηκε, νέες αναπτυξιακές δυνατότητες παρουσιάστηκαν για την περιοχή και η οικονομία όπως και η διαβίωση προσαρμόστηκαν στο νέο, ανθρωπογενές, εξίσου όμως όμορφο περιβάλλον. Παρόμοια και η αρχαιολογική έρευνα επικεντρώθηκε στην παραλίμνια περιοχή, περισυλλέγοντας, διασώζοντας και αξιοποιώντας τα αποσπασματικά και απρόσμενα κομμάτια ιστορίας που ερήμην της αποκαλύφθηκαν.
Η εκτεταμένη αυτή σωστικού χαρακτήρα έρευνα, που άρχισε το 1984 (πιο συστηματικά το 1990) και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει εντοπισμό των αρχαιολογικών χώρων, με επιφανειακή έρευνα, η οποία ολοκληρώθηκε σε όλη την παρόχθια ζώνη, σε συνολικό μήκος 60 χλμ. και πλάτος 50-1500 μ., καθώς και ανασκαφή στους σημαντικότερους από τους άμεσα πληττόμενους χώρους. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της έρευνας αποτελούν η άμεση εξάρτησή της από τους συνεχιζόμενους και ταχείς ρυθμούς διάβρωσης του χώρου, καθώς και από τη στάθμη των νερών της τεχνητής λίμνης, η οποία μειώνεται για σύντομο χρονικό διάστημα και σε ακατάλληλη για έρευνα εποχή. Με την πτώση λοιπόν της στάθμης της λίμνης, τους μήνες Οκτώβριο – Δεκέμβριο, κάθε χρόνο οι διάκονοι της αρχαιολογικής επιστήμης παλεύουμε με αντίξοες συνθήκες να διασώσουμε ό,τι έχει απομείνει από τον παραποτάμιο πολιτισμό του Αλιάκμονα.
Μέχρι σήμερα έχουν διενεργηθεί ανασκαφές σε όλες σχεδόν τις παραποτάμιες κοινότητες, σε 27 θέσεις, που αφορούν σε οικισμούς και νεκροταφεία όλων των χρονικών περιόδων, των ιστορικών και προϊστορικών χρόνων, διαβρωμένα σε ποικίλο βαθμό από τα νερά της λίμνης. Τα ευρήματα υπήρξαν ιδιαίτερα σημαντικά, μαρτυρώντας πυκνή και διαχρονική κατοίκηση της παραποτάμιας περιοχής του μέσου ρου του Αλιάκμονα, από την αρχαιότερη νεολιθική περίοδο (γύρω στο 6.500 π.Χ.) μέχρι σήμερα, με ενδείξεις για ανθρώπινη παρουσία ήδη από την παλαιολιθική εποχή. Ενδεικτικά μόνο θα μπορούσε να αναφερθεί το μοναδικό στον ελλαδικό και ευρύτερο χώρο σύνολο ανθρωπόμορφων στηλών του τέλους της νεολιθικής εποχής από τα Κρανίδια, τα πασσαλόπηκτα κτίσματα της μέσης νεολιθικής περιόδου και το νεκροταφείο της πρώιμης/μέσης εποχής χαλκού στις Γούλες. Αντιπροσωπευτικά ευρήματα των ανασκαφών της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου εκτίθενται στην Αρχαιολογική Συλλογή Κοζάνης.
Διάβασε περαιτέρω πληροφορίες για την αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή στο:
Α. Χονδρογιάννη-Μετόκη 2012, «Η αρχαιολογική έρευνα στην κοιλάδα του μέσου ρου του Αλιάκμονα», Αρχαιολογία και Τέχνες,
Και
Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη & Δήμητρα Θεοδώρου 2009, «Από την έρευνα στο Φράγμα Ιλαρίωνα (Αλιάκμων): η ανασκαφή στον Λογκά Ελάτης, ¨Το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και στη Θράκη 23, σ. 53-62 (λήψη του τόμου που περιέχει το άρθρο στον σύνδεσμο)
Τα Άγνωστα Καμβούνια 